Wystawa | Ucisk i walka o wolność | Wojna i okupacja | Konflikty i zbliżenie
Agresja
| Praca przymusowa
| Kolonizacja, wypędzenie, eksteminnacja
Ludobójstwo
| Opór i walka o honor
Koniec wojny
| Wypędzenie Niemców
| Wypędzenie Polaków
Wiosną 1940 roku niemieccy okupanci rozpoczęli deportacje ludności żydowskiej do gett. Miesięcznie umierały w nich tysiące ludzi na skutek katastrofalnych warunków bytowych, głodu, chorób lub wyczerpania.
Napaść na ZSRR 22 czerwca 1941 roku stanowiła wstęp do systematycznej eksterminacji Żydów. Na zdobytych terenach radzieckich i wschodniej Polski grupy operacyjne przeprowadzały masowe egzekucje. Do końca 1941 roku ich ofiarą padło ponad 500 tys. mężczyzn, kobiet i dzieci pochodzenia żydowskiego.
Od 1942 roku reżim narodowosocjalistyczny koordynował w całej Europie ludobójstwo Żydów oraz Roma i Sinti. Żydzi z zajętej przez Niemcy Europy deportowani byli do gett i obozów zagłady w okupowanej Polsce. Największym obozem zagłady był Oświęcim-Brzezinka. SS zamordowała tutaj 1 milion 100 tys. ludzi. Około 90 procent ofiar stanowili Żydzi.
